Aapjes en viagra

Bonus stukje van de schorpioenenblog:

Hadden we al verteld dat het 2 schorpioenen waren vorig weekend? De schorpioen in het eetgedeelte was een andere dan die in de slaapkamer. Deze laatste is gedood, de andere niet.

Goed, deze week.

Na het schorpioenen avontuur van vorige week dachten we het dit weekend rustig aan te doen. Een ontmoeting met de gevaarlijkste slang ter wereld, de Black Mamba, stond op het programma.

Via het ziekenhuis hadden wij twee Kenianen (Mainard en Paul) bereid gevonden om met ons mee te gaan naar Kakamega, een stad (en regenwoud) tussen Eldoret en het Victoriameer. Paul had een auto wat wel erg makkelijk was. In de auto hebben we veel gepraat en gelachen, Paul is een drama leraar en een echte commedian. De twee mannen (beide 36 jaar) maakten ons wijs dat ze meerdere vrouwen hadden en dus aan polygamie deden (iets wat gebruikelijk is in Kenia). Na onze verbaasde en boze blikken kwamen we er een kwartier later achter dat ze ons in de maling namen. Ze waren het met ons eens dat polygamie niet goed is (voor de vrouwen).

Vlak voordat we in Kakamega waren stopten we bij de “Crying Rock of Ilesi”. Een grote rots van 40m hoog die in de maand Augustus ‘huilt’, wat ook duidelijk te zien is aan de zwarte strepen op de rots. De precieze verhaal hebben wij niet helemaal meegekregen, maar de rots is heilig en er kan ook gebiecht worden. Het was in ieder geval een prachtige plek.

Waar we eigenlijk voor naar Kakamega kwamen, was het regenwoud.

Zoals voor ieder park dat je hier bezoekt betaal je entree geld. Deze kosten zijn voor blanken 8x zo hoog als voor de Kenianen.

Onze vrienden hadden hier iets op bedacht. Ze zouden ons voorstellen als hun vrouwen want, Kenianen zijn gek op liegen. Ze wilden niet dat hun vrouwen als buitenlanders behandeld zouden worden, ze zouden absoluut hetzelfde bedrag als zijzelf betalen. Deze acteer partij resulteerde in een ongemakkelijke situatie. Wij hadden geen idee naar wie we moesten kijken en of en met wie we moesten praten. De vrouwen bij de ingang van het park (parkrangers) geloofden het verhaal dan ook niet en wij zouden gewoon 22$ betalen, net als normale mzungu’s (blanken). Dit in tegenstelling tot de fee die Kenianen betalen: 300ksh(€2.70), niet in verhouding maargoed dat zijn we inmiddels wel gewend.

Wij lieten het hier niet bij zitten en gingen over op plan B: wij zijn student. De studentenkaarten werden tevoorschijn gehaald en volgens het bord bij de ingang van het park zouden we hierdoor $13 betalen, studententarief. Helaas ging dit niet zo soepeltjes als wij hadden verwacht. De vrouwen van het park keken ons vreemd aan en vertelden dat studenten hetzelfde bedrag betaalden als niet-studenten volgens hun lijst.

De discussie was nog niet ten einde want nadat Sterre de foto van het bord bij de ingang liet zien moest de parkranger toch echt even zelf naar het bord lopen om het met haar eigen ogen te zien. Uiteindelijk gaf ze toe dat er een studentenkorting bestond, maar voordat wij het park met korting mochten betreden moest er eerst gebeld werden om te vragen of onze studentenpasjes wel geldig waren voor de korting. Om een lang verhaal kort te maken, we kregen geen studentenkorting en betaalden 2000ksh (€18) om het park in te komen. Waar dit laatste bedrag vandaan kwam is ons nog steeds een raadsel.

Ik zal jullie het verhaal van het onderhandelen van de prijs met de gids besparen, maar een uur later begonnen we aan de wandeling door het park.

Al snel werd de grote weg ingewisseld door een ware jungle met enge insecten, gevaarlijke reptielen, leuke aapjes en oude bomen.

De oudste boom was 800 jaar oud en was zeker een foto waard.

Tijdens onze wandeling waren we constant op onze hoede. De black mamba en tientallen andere dodelijke slangen bevonden zich misschien wel in de volgende boom en kon onze dood betekenen. Helaas (of gelukkig) hebben we geen slang kunnen spotten (die primeur hadden we al eerder gehad, vlak naast ons huisje in Eldoret), maar we hebben wel 4 soorten apen gezien waaronder de blue monkey. Deze aap bevindt zich in heel Kenia enkel in het Kakamega Rainforrest en daarom is dit bos is dan ook uniek voor deze soort.

Naast de apen en de bomen waren er safari mieren (kunnen langs je benen omhoog klimmen en je steken), vlinders, paddenstoelen, vogels en een slak waar we volgens de Kenianen zeker een foto van moesten maken.

Na een wandeling van 1,5u (Keniaans uurtje), stonden we weer bij de auto.

’s Avonds namen de Kenianen ons mee naar een bar waar we gegeten hebben, een drankje hebben gedaan en Afrikaans hebben gedanst, een hele ervaring.

Zondag was zeer relaxed. Na een lekker nachtje in een guesthouse (25€ per 2pers kamer, ontbijtje €1,50 pp) reden we rustig terug naar Eldoret. Onderweg een korte stop bij de grote thee plantages van Kapsabet en ergens wat bananen en avocado’s gekocht. Ook kochten de Kenianen onderweg iets voor ons dat leek op een soort takje dat uit de aarde kwam.

Wanneer we vroegen wat het was, begonnen ze alleen maar hard te lachen en kwam er iets uit als: “Mkombera”. Een vertaal actie op onze iphones leverde niks op helaas.

Eenmaal terug in ons huisje lieten we de stok aan de familie zien, die een voor een net zo hard begonnen te lachen als Mainard en Paul. Ook Hillary vond het hilarisch en gaf ons als tip: Vraag maar aan Cathy (housekeeper), zij kwam namelijk uit het gebied waar wij waren geweest.

Uiteindelijk kwamen we erachter dat het een soort kruid is dat bij mannen het libido verhoogd, zoiets als Viagra. Wat het bij vrouwen doet is niet helemaal bekend.

De geur en smaak was ontzettend sterk en niet voor herhaling vatbaar. De stok hebben we aan Moses (tuinman en hekbewaker van het huis) gegeven die er erg blij mee was, haha. Al met al een leuk weekend gehad met veel lol en mooie foto’s!

Als afsluiter kwam Agnes (zus van Carol (vrouw van het huis)) thuis met haar baby Ella. Ella is vorige week geboren en blijft deze week nog hier om met haar moeder uit te rusten voordat ze weer naar hun eigen huis gaan (3u rijden). Altijd lief zo’n (Afrikaans) baby’tje.

Wat het onderzoek betreft gaat het goed. De data is verzameld en de laatste interviews worden aankomende week afgerond. Ook gaan we woensdag tot vrijdag meelopen in Gynocare, het ziekenhuis van Hillary. Van andere mensen hebben we indrukwekkende verhalen gehoord over het meelopen daar dus we zijn erg benieuwd en hebben er zin in!